Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή - Τραγουδώντας στην Κομοτηνή

Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή για το Θανάση Γκαϊφύλλια (απόσπασμα από την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που κάναμε πριν δύο χρόνια ακριβώς: http://theovaf.blogspot.com/2011/01/blog-post_2189.html):

Με το Θανάση Γκαϊφύλλια, γνωριζόμαστε από τα 13 μας. Μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ στον τρόπο που ερμηνεύουμε. Είναι ο άνθρωπος που θα βγει με μια κιθάρα και τη φωνάρα του πάνω στη σκηνή και θα τη γεμίσει χωρίς να χρειάζεται τίποτα άλλο! Μας έχει γράψει κι ένα υπέροχο τραγούδι…

Στην παραπάνω φωτογραφία: Ελένη Βουγιουκλή, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Λία Τζιαμπάζη, Σουζάνα Βουγιουκλή (Σάββατο 21 Απριλίου 2012 - Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής)

Το προηγούμενο Σάββατο απολαύσαμε γι' άλλη μια φορά το μαγικό αυτό μουσικό ντουέτο σε μουσικές και τραγούδια του κόσμου. Έχοντας δίπλα τους έναν εξαίρετο κρουστό, τον Simone Mongelli, ταξίδεψαν τους φίλους της καλής μουσικής που βρέθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής. 

Οι αδερφές Βουγιουκλή, ακόμα κι αν έχεις ακούσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα τραγουδιών και σε άλλες εμφανίσεις τους, έχουν την ικανότητα και το έμφυτο ταλέντο να σ’ ενθουσιάζουν και  να σ’ εντυπωσιάζουν, μιας και κουβαλάνε μέσα τους την αυθεντικότητα των γεννημένων τραγουδιστριών και μουσικών.

Η πρώτη φωτογραφία είναι του Θεοδόση Βαφειάδη. 
Οι παρακάτω είναι του Παρασκευά Βατού.

Συνέντευξη με τον τραγουδοποιό Νίκο Ξύδη

«Οι καιροί μας ζητάνε να πάρουμε θέση. Το χρωστάμε στους παππούδες μας, σ’ εμάς και προ πάντων στα παιδιά μας»

Κουβεντιάσαμε με τον τραγουδοποιό Νίκο Ξύδη, με αφορμή την κυκλοφορία της «Πατέντας», της τρίτης προσωπικής δισκογραφικής του δουλειάς, που κυκλοφορεί από τη δική του ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία – καλλιτεχνική κίνηση, με το όνομα «Παράγκα».

Στον καινούργιο δίσκο έχει αναλάβει, για άλλη μια φορά, την ερμηνεία, τους στίχους, τη μουσική, την ενορχήστρωση, την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering, στο προσωπικό του «Studio Paraga».

Παίζει τύμπανα, μπάσο, κιθάρες, πιάνο, κρουστά, μαντολίνο, λαούτο, τζουρά, μπαγλαμά, μελόντικα, μπουζούκι, μεταλλόφωνο, banjo, tabla και έχει αναλάβει, μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίτσα, την καλλιτεχνική επιμέλεια αυτής της δισκογραφικής εργασίας.

Η  συνέντευξη βέβαια δεν θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα μουσικά και δισκογραφικά δρώμενα, του ταλαντούχου και ανήσυχου νέου καλλιτέχνη…

Ο Νίκος Ξύδης, ωριμότερος και κατασταλαγμένος, νομίζω πως άφησε το χρόνο και τα βιώματα να γίνουν τέχνη! Γράφει σ’ ένα από τα νέα τραγούδια του:

Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας, περάστε και καθίστε
ποιο αγρίμι θα σας καταπιεί μονάχοι σας ψηφίστε.
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας και με τη θέλησή σας
θα δείτε πως γίνεται καπνός το βιός και η ψυχή σας.

και σ’ ένα άλλο, αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γράφει:

Οδοφράγματα και μαγαζιά σπασμένα – όλα γύρω μου καμμένα. Τα όνειρα που έκανα μπαμπά είναι τεμαχισμένα – άκου μάνα, όλα είναι ξεπουλημένα…

 

Αγαπητέ Νίκο, ποια ανάγκη σ’ έκανε να σταματήσεις τη συνεργασία σου με τις δισκογραφικές εταιρείες και ν’ αναλάβεις μόνος σου όχι μόνο την παραγωγή, αλλά και τη διανομή της δουλειάς σου; Τί κερδίζεις και τί χάνεις -αν χάνεις κάτι- απ’ αυτήν την καλλιτεχνική κίνηση;

Η ανάγκη του να επικοινωνήσω με τον κόσμο “εκεί έξω”, έτσι όπως το θέλω εγώ κι όχι έτσι όπως το προστάζουν οι διαφημιστές, οι πολυεθνικές και γενικότερα όλη αυτή η συμμορία των δισκογραφικών εταιρειών, των παραγωγών και των μάνατζερ, που χωρίς κανένα καλλιτεχνικό και ηθικό κριτήριο, σκέφτονται κι αποφασίζουν με βάση μόνο το πρόσκαιρο κέρδος! Σε πουλάν και σ’ αγοράζουν σα να είσαι απορρυπαντικό! Δόξα το Θεό, έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια τους!

Περιέγραψε με λίγα λόγια την κατάσταση. Τί ακριβώς έκαναν;

Πολλά χρόνια τώρα υπερκοστολογούσαν απίστευτα, δουλειές που γίνονταν μέσα σ’ ένα μήνα, με midi όργανα και λούπες! Πλαστικό εξώφυλλο, τραγούδια που απλά είχαν σχέση με την τέχνη και την καλλιέργεια του συναισθήματος του ακροατή, όση σχέση έχουν οι μεγαλογιατροί με τον όρκο του Ιπποκράτη.
Έβαζαν κι ένα τραγουδιάρη ή μια τραγουδιάρα, που στην καλύτερη απλά δεν ήταν φάλτσοι και σου έλεγαν 18 ευρώ! Ε, τότε άνθισε η πειρατεία! Δυστυχώς βέβαια, μαζί με τα ξερά, κάηκαν και τα χλωρά.

Αυτό γιατί έγινε;

Αυτό νομίζω έγινε, γιατί ο κόσμος, ο κόσμος ως μάζα, δεν έχει πάντοτε σωστό κριτήριο κι έτσι ήρθε η εφ’ όλης της ύλης απαξίωση στους καλλιτέχνες. Και πάλι όμως η ευθύνη είναι “πολιτική”. Με απίστευτη πλύση εγκεφάλου, κανάλια, ραδιόφωνα και φυλλάδες, έπεισαν
– εκπαίδευσαν τη μάζα να πιστεύει ότι ο Ρέμος είναι συνάδελφος με το Σαββόπουλο, ο Μύρωνας Στρατής και οι Onirama είναι συνάδελφοι με το Γιάννη Αγγελάκα, αφού παίζουν και γράφουν “ροκ”, ο Καρράς είναι λαϊκός τραγουδιστής επειδή αφήνει τα συκώτια του πάνω στο μικρόφωνο και οι Goin' Through της Μυκόνου και των βραβείων MAD και του Milko, είναι συνάδελφοι με τους Active Member του “lowbap” και του “no sponsor”!
Για να μη μιλήσουμε για τον εναλλακτικό – ποπ – ελαφρολαϊκό – νεανικό – Χατζηγιάννη, που έκανε δίσκους και συναυλίες με τραγούδια για διαφημιστικά spots! Το γνωστό σε όλους μας “Mainstream” δεν είναι τίποτα άλλο απ’ το βλαχομπαρόκ της Μυκόνου, του Κολωνακίου και της τηλεόρασης... Ε, φτάσαμε 35 χρονών πια... δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου να συνδιαλέγομαι μ’ αυτή τη συμμορία για να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια μου...

Εσύ ακολουθείς ένα άλλο δρόμο λοιπόν…

Υπάρχει κι άλλος δρόμος και δε χρειάζεται ούτε θάρρος, ούτε τόλμη!
Τώρα πια μάλιστα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, δε χρειάζονται ούτε μεγάλα κεφάλαια! Μόνο να θυμάσαι από πού ξεκίνησες και για ποιο λόγο παίζεις ή γράφεις μουσική! Αν είσαι συνεπής με το συναίσθημά σου και την ηθική σου, όλα έρχονται μόνα τους!
Δικιά μας δισκογραφική εταιρεία λοιπόν (αν και προτιμώ τον όρο “Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση”), χωρίς “παραγωγούς”, χωρίς “μάνατζερ”, χωρίς “χορηγούς” και χωρίς μεσάζοντες, απλά γιατί το θέλουμε... Απλά γιατί γίνεται! Έτσι μπορώ και έχω στην “ΠΑΤΕΝΤΑ”, “αυτήν” την παραγωγή με 18tracks, με “αυτό” το εικαστικό και “αυτό” το booklet και υπάρχω στα δισκάδικα με 10 ευρώ τελική τιμή! Άρα, είμαι μόνο κερδισμένος (μαζί μ’ εμένα και ο ακροατής)...

Πες μας για την «Παράγκα» σου! Ξεκίνησε ως στούντιο ηχογραφήσεων, συνεχίζει όμως και ως μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Τί ακριβώς είναι λοιπόν και ποιοι οι στόχοι σου, τα σχέδιά σου μέσα απ’ αυτήν την Παράγκα;

Το στούντιο “Παράγκα”, υπάρχει παράλληλα και ανεξάρτητα απ’ την εταιρεία! Η πρώτη μου παραγωγή ως “ Νίκος Ξύδης - Παράγκα” ήταν οι “ΒΟΜΒΟΙ”. Εκεί έκανα επιμέλεια παραγωγής, ενορχήστρωση και ηχοληψία. Το cd βγήκε στον όμιλο της Legend, από το label του Μπενέτου, το “ 7”. Το έβγαλαν και το άφησαν προκλητικά στην τύχη του… Ε, αυτό ξεχείλισε το ποτήρι...! Τότε γεννήθηκε η ανάγκη για την “Παράγκα”, ως εταιρεία – Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση. Ο στόχος είναι ένας: να παραμείνουμε αυτάρκεις, άρα ελεύθεροι! Και τα σχέδια πολλά, αλλά δεν είναι η ώρα να μιλήσω, καθώς όλο μας το βάρος (κι έχω πολύ!) και όλη μας την ενέργεια τη δίνουμε στο πρώτο μας παιδί... την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μας.

Θα κυκλοφορήσουν και δουλειές άλλων καλλιτεχνών ή θα είναι μια απόλυτα προσωπική δισκογραφική ετικέτα; Μπορεί να έρθει ένας νέος άνθρωπος και να σου φέρει τα τραγούδια του για να τα εκδόσεις; Έχεις αυτή τη δυνατότητα;
 
Ως στούντιο, θα κυκλοφορούν δουλειές που ηχογραφήθηκαν στο στούντιο “Παράγκα”. Κάποιες κυκλοφορούν ήδη. Ως εταιρεία τώρα, ναι, θα κυκλοφορήσουν πράγματα πέραν των δικών μου τραγουδιών! Υπάρχουν ήδη στα σκαριά τέσσερα διαφορετικά πρότζεκτ, που έχουν ξεκινήσει απ’ τον “πυρήνα” του ανθρώπινου δυναμικού της “Παράγκας”. Εμείς πάντως είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και γνωριμίες! Η “Παράγκα” υπάρχει ως ανοιχτός κύκλος επικοινωνίας και ανταλλαγής κι όχι ως κάποια κλειστή λέσχη. Άλλωστε ως γνωστόν, εγώ δεν τα πάω καλά με τις λέσχες...
Το αν θα εκδοθεί κάτι θα εξαρτάται φυσικά, πρώτα απ’ όλα, απ’ το να υπάρχουν καλλιτεχνικά κίνητρα και κοινή αισθητική! Τ’ άλλα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται!

Ποιος είναι ο «Πυρήνας» της «Παράγκας»; Ποιοι είναι οι σύντροφοί σου; Ποιοι έβαλαν την ψυχή και το συναίσθημά τους για να έχουμε αυτή τη δισκογραφική παραγωγή σήμερα στα χέρια μας;

Σύντροφοι μου ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν, λίγο ή πολύ, στη δημιουργική διαδικασία. Η Βαλερία Κουρούπη (Ηθοποιός – Ερμηνεύτρια... και σύζυγος!) τραγουδάει σε τρία κομμάτια, ο Πάνος ο Πενταρίτσας (ΒΟΜΒΟΙ) έκανε όλο το (εκπληκτικό) Art του cd και συμμετέχει και σ’ ένα τραγούδι και φυσικά ο μικρός Οδυσσέας Ξύδης (ο φωτοδότης μας), που έκανε τα πιο εύστοχα και καυστικά σχόλια, άρα είχαμε έναν αγνό και αυστηρό κριτή καθ’ όλη τη
διάρκεια των ηχογραφήσεων – μίξεων, ενώ συμμετέχει και αυτός στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Έβαλαν όλοι την ψυχή, το συναίσθημά τους. Καταρχάς οι εξαίρετοι μουσικοί που έπαιξαν! Όλοι φίλοι! Με τους περισσότερους έχουμε και κοινή πορεία στα live μου εδώ και εννιά χρόνια! Φυσικά μιλάω για τους πολυσυζητημένους... APOTIHANS:
Πέτρος Γιωρκάτζης βιολί, τρομπέτα (και εξαίρετος ηθοποιός).
Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο, μελόντικα (εκπληκτικός μουσικός! Καλλιτέχνης εφ’ όλης της ύλης! Ενορχηστρωτής – Συνθέτης).
Αντωνία Τσολάκη κόντρα μπάσο (και φωνάρα!).
Ανδρέας Νικόλης κρουστά (και κουμπαριά και έβγαλε και όλες αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που υπάρχουν στο booklet του cd!).
Εκτός απ τους Apotihans, συμμετέχουν και δυο μοναδικοί σολίστες, που με
τις νότες τους σου μιλούν, σε συγκινούν και σε ταξιδεύουν!
Μιλάω φυσικά για το Δημήτρη Γάσια στο βιολί και τον Πάνο Δημητρακόπουλο στο κανονάκι. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βοήθησαν στην
υλοποίηση του πρότζεκτ “ΠΑΤΕΝΤΑ”, αλλά επειδή πραγματικά είναι πολλοί, σε παραπέμπω στο ευχαριστήριο σημείωμα του CD! Τέλος, για την ιστορία να πω πως εγώ μαζί με την Βαλερία Κουρούπη και τον Πάνο Πενταρίστα (ΒΟΜΒΟΙ) κάναμε την καλλιτεχνική παραγωγή. Άρα, εκτός από το συναίσθημα και την ψυχή μας, βάλαμε πολλούς μήνες σκέψης, συζητήσεων και τσιπουρομαζώξεων...!

Μετά τους δίσκους «Το φως με ταξιδεύει» (1999) και «Ραδιοφονικά» (2006), η «Πατέντα». Γιατί μόνο τρεις προσωπικούς ολοκληρωμένους δίσκους σε διάστημα 13 χρόνων; Τί έκανες στα μεσοδιαστήματα (συμμετοχές, παραγωγές, live κ.λπ.);

Έκανα διάφορα στα ενδιάμεσα “κενά”. Πίστεψέ με, δούλευα ακατάπαυστα! Απλά κάποια πράγματα είδαν το φως της δημοσιότητας και κάποια όχι! Υπήρξε ας πούμε η δουλειά που έκανα με την Ελένη Βιτάλη , το cd “Ακολούθα Τα Πουλιά” (2005) και την παραγωγή στο cd – project “ΒΟΜΒΟΙ” (2010). Επίσης, σχεδόν κάθε σεζόν (εκτός από το 2008-2009 που έφτιαχνα το στούντιο) έκανα live. Ακόμη, σ’ αυτά τα μεσοδιαστήματα έκανα κι άλλα, πιο σημαντικά...
Όπως ας πούμε, γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου, άνοιξα τους ορίζοντες
μου μουσικά, έγινα πατέρας… έχασα τον πατέρα μου...
Με λίγα λόγια, έζησα!
Η τέχνη είναι ή τουλάχιστον πρέπει να είναι το απόσταγμα των συναισθημάτων μας και η προσπάθεια μας να σταματήσουμε την εντροπία!
Για να είναι όμως απόσταγμα συναισθήματος πρέπει να έχουμε αισθανθεί
και για να είναι πραγματική η προσπάθεια κόντρα στην εντροπία, πρέπει
να έχουμε ματώσει στην αρένα μαζί της...

Πώς θα χαρακτήριζες τα καινούργια τραγούδια που έγραψες;

Χειροποίητα...

Θα ήθελα να μου πεις μια φράση ή δυο λόγια, για κάθε τραγούδι ή οργανικό του
δίσκου:

Πατέντα: Ύμνος στην αέναη αλλαγή.
Μακριά σου ξημερώνει: Για τον πατέρα μου.
Η Γέννηση: Για το γιο μου, για την ύπαρξη.
Ψέματα: Πονεμένη ιστορία...
Μένω εδώ: μένω εδώ από άποψη... το “εδώ” πάει στην Ελλάδα... κάποτε ίσως καταφέρω να φύγω απ’ την Αθήνα...
Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας: Αυτό που ζήσαμε, αυτό που ζούμε και αυτό που έρχεται...
Γυμνός χαρίστηκα: Ολοκληρωτικό δόσιμο στη ζωή, είτε ζωή σημαίνει χαρά, είτε σημαίνει λύπη.
Ούτε παράπονο, ούτε οργή: Το “τέλος” μου όπως θα το ‘θελα....
Γύρω απ’ τη φωτιά: Συναίσθημα.
Τα συντρόφια μου: Το θάρρος και το χρέος να παραμείνουμε ηθικά - συναισθηματικά και πολιτιστικά ακέραιοι.”Ανυπότακτος ως το μεδούλι”…
Τερματικός σταθμός: Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Ξέσπασμα: Διαδήλωση, κάψιμο, σπάσιμο, βία, προβοκάτσια, θάνατος.
Όλα είναι ένα ψέμα: Η Ελλάδα που πρέπει να φύγει ανεπιστρεπτί με όποιο τρόπο, με όποιο κόστος.
Γενέθλια: Το παιδί που κρύβεται μέσα μας και δεν πρέπει να σωπάσει ποτέ!
Στα χνάρια...: Ταξίδι...
...Του Βουραϊκού: Όνειρο ζωής, στόχος! Οίκο αυτάρκεια! Ελευθερία!
Δεμένος στο κατάρτι: Η αλήθεια μου γυμνή... Η δικιά μου Ιθάκη!

Ποια είναι τα άμεσα επαγγελματικά σχέδια και τα καλλιτεχνικά σου όνειρα;

Τα άμεσα επαγγελματικά σχέδια...
Παρουσιάζουμε ζωντανά την “ΠΑΤΕΝΤΑ” μαζί με τη Βαλερία Κουρούπη και τους Apotihans σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη και γενικότερα σ’ όλη την Ελλάδα, σ’ ένα πρόγραμμα - μουσική παράσταση που νομίζω πως πετυχαίνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στη συγκίνηση και τη διασκέδαση!

Όνειρα δεν έχω πια... ονειρεύτηκα για πολλά χρόνια… πολλά όνειρα, πολλές σκέψεις, πολλή δουλειά...
Τώρα είναι καιρός για εργασία (και όχι για δουλειά-δουλεία...)! Είναι καιρός για έργα και πράξεις! Είναι καιρός να δουλεύουμε για εμάς. Να φάμε αυτά που σπείραμε εμείς στο δικό μας χωράφι! Χωρίς σωτήρες και αυθεντίες!
Οι καιροί μας ζητάνε να πάρουμε θέση. Το χρωστάμε στους παππούδες μας, σ’ εμάς και προ πάντων στα παιδιά μας! Το καζάνι λοιπόν έχει μπει στη φωτιά και τα “συντρόφια” συζητάνε τις επόμενες “συνταγές” τους. Σύντομα, μάλλον, θα έχετε νέα μας...

Με την Ελένη Βιτάλη, θα ξαναβρεθείτε επί σκηνής;

Ναι. Μετά το Πάσχα, θα εμφανιστούμε στη Θεσσαλονίκη, τα τέσσερα ΠαρασκευοΣάββατα του Μάη στη μουσική σκηνή Casual Living και το καλοκαίρι συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα!

Τί είναι αυτό που σ’ ενοχλεί περισσότερο στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα;

Τώρα τελευταία μ’ ενοχλεί, μ’ εκνευρίζει και μ’ εξαγριώνει η γνωστή (και καθόλου τυχαία γενικευμένη...) πια ρήση “έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν”. Σ’ αυτούς που το λένε απαντάω “να μιλάτε για λογαριασμό σας!”

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα μας σ’ αυτό το σημείο;

Κανένα μήνυμα! Δεν τους αναγνωρίζω όχι απλά ως πολιτικούς άρχοντες, αλλά ούτε σαν ανθρώπους! Είναι ανδρείκελα, μαριονέτες των ξένων κέντρων εξουσίας! Δε μπορώ να πέσω στο επίπεδό τους για να τους απευθυνθώ! Μετανιώνω και για την ανοιχτή επιστολή που είχα στείλει στον Κάρολο Παπούλια (με αφορμή τα επεισόδια που είχαν γίνει στην παρέλαση στις 28 Οκτώβρη και τα καταπληκτικά του σχόλια)! Ποιοι είναι οι κύριοι; Δε μπορώ να τους στείλω μήνυμα, δε μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν είμαστε καν το ίδιο είδος θηλαστικού!

Και τέλος, τί μήνυμα ή ποιο τραγούδι, θα ήθελες να στείλεις σε όλους τους ‘Έλληνες αυτήν την εποχή;

Τραγούδι:
Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς (Κώστας Βάρναλης)

Μήνυμα :
Μπορούμε! Μπορούμε χωρίς δάνειες δυνάμεις! Μπορούμε, γιατί κάτω απ’ την Ελλάδα των ρουσφετιών, της μίζας, των Ολυμπιακών Έργων και των Κομμάτων… υπάρχει και η άλλη Ελλάδα! Αυτή των ποιητών και των ηρώων! Γι’ αυτήν αξίζει να προσπαθήσουμε, σ’ αυτήν μόνο ελπίζουμε... αλλιώς, ας βαφτούμε όλοι μπλε κι ας πηδήξουμε απ’ το Σούνιο...

Συνέντευξη με τον κιθαριστή Γιάννη Γιαγουρτά

Ο Γιάννης Γιαγουρτάς, γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το Νοέμβριο του 1981. Είναι ο δευτερότοκος γιος αστικής οικογένειας και εγγονός του διατελέσαντος επί σειρά ετών δημάρχου της Αλεξανδρούπολης, Ιωάννη Μπέτσιου. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στο Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρουπόλεως, στην τάξη του κιθαρίστα και συνθέτη Δ. Σβυντρίδη. Συνέχισε τις σπουδές του στην κιθάρα στο Δημοτικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, με καθηγητή τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο. Ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στην Ελλάδα, παίρνοντας το δίπλωμά του από το Ωδείο Αthenaeum δίπλα στον ίδιο καθηγητή, με την ανώτερη τιμητική διάκριση (Άριστα παμψηφεί, Α΄ Βραβείο και Χρυσό Μετάλλιο).

Παράλληλα με τις μουσικές του σπουδές πήρε και το πτυχίο του τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής, από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Ο Γιάννης Γιαγουρτάς, συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική με το διάσημο Ιταλό καθηγητή Oscar Ghiglia για τρία χρόνια. Το 2008 έγινε δεκτός να παρακολουθήσει μαθήματα στην τάξη του μεγάλου Ιταλού δασκάλου στην Academia Chigiana της Σιένας στην Ιταλία. Το 2009 συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (Master of Music in Performance) στην τάξη του Dr. John Feeley, στο DIT College of Music and Drama στο Δουβλίνο, όπου και τις ολοκλήρωσε με ύψιστη διάκριση (First Class Honors).

Ο Γιάννης έχει λάβει ενεργά μέρος σε Master-Classes σπουδαίων καλλιτεχνών όπως Roland Dyens, David Russell, Vladimir Mikulka, Gary Ryan, Carlo Marchione, Nikita Koshkin, Ricardo Gallen, Andrew York και Sir Richard Rodney Bennett. Επίσης έχει παρακολουθήσει εκτεταμένα σεμινάρια ερμηνείας παλαιάς μουσικής με τον Παναγιώτη Αδάμ και τον Δημήτρη Ιωάννου.

Έχει δώσει ρεσιτάλ σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, Ιταλίας, Σερβίας, Ιρλανδίας και Ολλανδίας, σε γνωστά Φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών όπως 17ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Πάτρας, 9ο International Festival Santa fiora i Musica, Aίθουσα La Divina Ωδείου Athenaeum, Νakas Conservatory, Martello Guitar Session, St. Anne’s Church, Royal Conservatory of the Hague ( Kees van Baarenzal), Liberal Arts-Townley Hall House, DIT College of Music and Drama κ.ά.

Έχει εμφανιστεί επίσης ως σολίστ με την ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου της Θεσσαλονίκης στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, ερμηνεύοντας το κοντσέρτο του A. Vivaldi σε Ρε μείζονα διασκευή για κιθάρα και ορχήστρα. Το 2002 πήρε το Α΄ βραβείο στον πρώτο διαγωνισμό για νέους Έλληνες κιθαρίστες στη Βέροια, αφιερωμένο στον κιθαριστή Δ. Φάμπα.

Το 2008 ο Γιάννης Γιαγουρτάς προσεκλήθη να ηχογραφήσει για την Ελληνική τηλεόραση, πάνω σ’ ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του κατασκευαστή Παύλου Γύπα, ενώ το 2011 ηχογράφησε ζωντανά  για την Ολλανδική τηλεόραση (Bravanl).

Ακόμα έχει δουλέψει στενά μ’ έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες, το συνθέτη Νίκο Μαμαγκάκη. Επιπλέον έχει συγγράψει τη μοναδική διατριβή για τη ζωή και το κιθαριστικό έργο του συνθέτη Θ. Αντωνίου.

Το 2010, ο Γιάννης πήρε το Α’ Βραβείο σε Διεθνή διαγωνισμό δεξιοτεχνίας στο Δουβλίνο, ανάμεσα σε όλα τα μουσικά όργανα, ενώ υπήρξε φιναλίστ στον Διεθνή διαγωνισμό κιθάρας στο Βερολίνο (2010) και στον 2ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Κιθάρας στο Novi Sad της Σερβίας (2011).

Έχει συνεργαστεί με τη διευθύντρια του Δημοτικού Ωδείου Αλεξανδρούπολης, Μερόπη Κολλάρου, ερμηνεύοντας από κοινού έργα των M. C. Tedesco, N. Paganini και L. Boccherini για τον εορτασμό των 25 χρόνων της ίδρυσης του Συλλόγου των Αλεξανδρουπολιτών στην Αθήνα, ενώ έχει πραγματοποιήσει την πρεμιέρα της ηχογράφησης του έργου του Κώστα Γρηγορέα, «Το Ταξίδι» με την Σέρβα κιθαρίστρια Sabrina Vlaskalic.

Ζει και εργάζεται στη Χάγη της Ολλανδίας, πραγματοποιώντας το δεύτερο μεταπτυχιακό του στο Royal Conservatory, στην τάξη του Pr. Zoran Dukic, όπου έγινε δεκτός με τη μεγαλύτερη βαθμολογία της κριτικής επιτροπής.

Χορηγός του Γιάννη Γιαγουρτά, είναι η Γαλλική εταιρεία Savarez. 

Ο Γιάννης Γιαγουρτάς, γεννημένος το 1981 στην Αλεξανδρούπολη, είναι ένας ταλαντούχος και διακεκριμένος κιθαριστής που ζει και εργάζεται στη Χάγη της Ολλανδίας, πραγματοποιώντας το δεύτερο μεταπτυχιακό του στο Royal Conservatory, στην τάξη του Pr. Zoran Dukic, όπου έγινε δεκτός με τη μεγαλύτερη βαθμολογία της κριτικής επιτροπής.
Μαθήτευσε δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους και έχοντας στις αποσκευές του πολλές διακρίσεις και αξιόλογες συνεργασίες, εντός και εκτός Ελλάδας, συνεχίζει να προβάλλει τον ελληνικό πολιτισμό μέσα από τη μουσική, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας. 

Θ.Β.: Αγαπητέ Γιάννη Γιαγουρτά, πώς αρχίζει η σχέση σας με τη μουσική γενικότερα και την κιθάρα ειδικότερα;

Γ.Γ.: Καλησπέρα κύριε Βαφειάδη. Γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη, πόλη που είχε σχέση από τις αρχές του 20ου αιώνα με τη δυτική μουσική και το δυτικό πολιτισμό, αποτέλεσμα της συνύπαρξης των ντόπιων κατοίκων της περιοχής με πολλούς Γάλλους, Ιταλούς, Ρώσους, οι οποίοι ζούσαν εκεί πολύ πριν τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η προσωπική μου σχέση βέβαια με τη μουσική ξεκίνησε στα οχτώ μου χρόνια, όταν η μητέρα μου θέλησε να με γράψει στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης για να μάθω κάποιο μουσικό όργανο και ν' αποκτήσω μουσική παιδεία. Η ίδια δεν είχε κάποια σχέση με τη μουσική, αν και όπως μου εξομολογήθηκε πολύ αργότερα, έκανε και η ίδια μαθήματα πιάνου όταν ήταν παιδί. Συμβουλεύτηκε τότε την παιδική της φίλη (Ουρανία Καραμάνου), καθηγήτρια πιάνου στο Δημοτικό Ωδείο της Αλεξανδρούπολης, για το τί όργανο θα έπρεπε να μάθω. Το δίλημμα στην αρχή ήταν κιθάρα ή βιολί. Από το φόβο όμως μήπως κουραστώ στην προσπάθεια μου να βγάλω ήχο με το δοξάρι του βιολιού και τα παρατήσω, αποφασίσανε να μάθω κιθάρα και μ’ έγραψαν στην τάξη του κιθαριστή και συνθέτη Δ. Σβυντρίδη. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ενασχόλησή μου με τη μουσική και την κιθάρα, χωρίς βέβαια κανείς να μπορεί να προβλέψει τί εξέλιξη θα μπορούσε να έχει η ενασχόλησή μου μ’ αυτή. 


Θ.Β.: Ποια είναι τα πρώτα ερεθίσματα; Τί μουσικές ακούγατε στο σπίτι;

Γ.Γ.: Στο σπίτι μου υπήρχαν κάποιοι δίσκοι κλασικής μουσικής,  με φημισμένα έργα μεγάλων συνθετών όπως A. Vivaldi, L.V. Beethoven, W.A.Mozart, αλλά η πραγματική μου αποκάλυψη σημειώθηκε όταν ένας στενός μας οικογενειακός φίλος ο οποίος ζει στο Connecticut των H.Π.Α,  λάτρης της τέχνης της κιθάρας και του A. Segovia, ήρθε στο σπίτι μας στην Αλεξανδρούπολη και μου έπαιξε κάτι στην κιθάρα. Θυμάμαι είχε παίξει το Asturias του Ι. Albeniz και όπως καταλαβαίνετε είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα! Μετά από πολλά χρόνια τον συνάντησα στη Νέα Υόρκη και όταν του έπαιξα κάτι μου είπε με τη σειρά του "κάποτε με έβλεπες εσύ με ανοιχτό το στόμα, τώρα σε βλέπω εγώ..."(γέλια). Ο ίδιος άνθρωπος ήταν αυτός που μου έφερε και τις πρώτες μου κασέτες κλασικής κιθάρας. Θυμάμαι δύο κασέτες, που για μένα ήταν κάτι σαν Ευαγγέλιο, η μια ήταν του John Williams που έπαιζε Ισπανική μουσική και η άλλη του Αndres Segovia που έπαιζε έργα εποχής Μπαρόκ. Το αγαπημένο μου κομμάτι, το οποίο μου είχε κάνει πραγματική μεγάλη εντύπωση εκείνη την εποχή και με σημάδεψε για πολλά χρόνια, ήταν το Πρελούδιο σε Ρε μινόρε (BWV 999) για λαούτο του J. S. Bach (διασκευασμένο για κιθάρα και ερμηνευμένο από τον ίδιο τον Segovia).
Από πολύ μικρός βέβαια άκουγα τα πάντα, όλους τους ήχους και όλα τα είδη της μουσικής, αλλά ό,τι προανέφερα ήταν αυτά που μου έδωσαν τα πρώτα μου ερεθίσματα.

Θ.Β.: Να κάνουμε μια αναδρομή στις σημαντικές σπουδές και διακρίσεις;

Γ.Γ.: Αισθάνομαι ότι υπήρξα πολύ τυχερός στη ζωή μου καθώς από την αρχή της μουσικής μου εκπαίδευσης, βρέθηκα σ’ ένα από τα σημαντικότερα Ωδεία της χώρας (το Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης), υπό τη διεύθυνση της πιανίστριας Μ. Κολλάρου, η οποία είχε τοποθετήσει τον πήχη πραγματικά ψηλά όχι μόνο στην εκμάθηση των μουσικών οργάνων, αλλά φυσικά και στις θεωρητικές σπουδές της μουσικής. Συνέχισα αργότερα τις σπουδές μου στο Δημοτικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, με καθηγητή τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο και τις ολοκλήρωσα στην Αθήνα το 2005 στο Ωδείο Athenaeum με τον ίδιο καθηγητή, παίρνοντας το Δίπλωμά μου με την ανώτερη τιμητική διάκριση (Άριστα Παμψηφεί, Α’ Βραβείο και Χρυσό Μετάλλιο), διάκριση που με βοήθησε να δώσω και την πρώτη μου συναυλία, ως επαγγελματίας πλέον, την επόμενη χρονιά στο Ωδείο Αthenaeum. Συνέχισα με τον Ιταλό δάσκαλο Oscar Ghiglia για τρία χρόνια, τόσο με ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι του στο Παγκράτι όσο και με υποτροφία στην τάξη του στη θερινή Ακαδημία Chigiana της Σιένας στην Ιταλία. Η μαθητεία μου δίπλα στον Ghiglia, ήταν εξαιρετική καθώς ο ίδιος κατάφερε ν' απελευθερώσει από μέσα μου όλα τα συναισθήματα και τις δυνατότητες που θα μπορούσα να έχω ως καλλιτέχνης. Μετά την ολοκλήρωση των στρατιωτικών μου υποχρεώσεων, έφυγα στο εξωτερικό και πήγα στο Δουβλίνο για να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο performance στο DIT College of Music and Drama με καθηγητή τον John Feeley. Mία εμπειρία σημαντική, καθώς ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σ’ ένα οργανωμένο κράτος με οργανωμένη μουσική εκπαίδευση, με υποδειγματικές συμπεριφορές, τόσο από καθηγητές όσο και από συναδέλφους. Κατάφερα μάλιστα να τελειώσω το συγκεκριμένο τμήμα παίρνοντας το μεταπτυχιακό μου με τη μεγαλύτερη βαθμολογία (First Class Honors) και με εξαιρετικές κριτικές απ’ όλα τα μέλη της κριτικής επιτροπής καθώς και από τον πρόεδρο της σχολής. Στη συνέχεια βρέθηκα στη Χάγη της Ολλανδίας, όπου ζω έως και σήμερα, για να κάνω άλλο ένα Master στο Performance στο Royal Conservatory με καθηγητή ίσως έναν από τους μεγαλύτερους κιθαριστές αυτή τη στιγμή στον κόσμο, τον Zoran Dukic.
(Παράλληλα βέβαια με τις μουσικές μου σπουδές, είμαι και απόφοιτος του τμήματος της Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, επιλογή που είχε βασιστεί κυρίως στην έλλειψη οργανωμένης Μουσικής Ακαδημίας στην Ελλάδα).
Η πρώτη μου σημαντική διάκριση, ήρθε το 2002, όταν πήρα το Α' βραβείο στο 1ο Φεστιβάλ κιθάρας στη Βέροια σε διαγωνισμό για κιθαριστές κάτω των 21 ετών. Στη συνέχεια ήρθαν και οι διακρίσεις στις σπουδές μου καθώς και το Ά βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό δεξιοτεχνίας ανάμεσα σε όλα τα όργανα στο Δουβλίνο το 2010. Το 2011 υπήρξα και φιναλίστ στο Διεθνή Διαγωνισμό Κλασικής Κιθάρας στο Βερολίνο και στο 2ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό στο Νovi Sad της Σερβίας. Σημαντική διάκριση όμως υπήρξε για μένα και η πρόταση που μου έγινε από το Gitaarsalon του Enkhuizen της Ολλανδίας, να ηχογραφήσω ζωντανά μια συναυλία μου για τον Ολλανδικό τηλεοπτικό σταθμό κλασικής μουσικής Bravanl. Πρόσκληση ιδιαίτερα σημαντική καθώς βρέθηκα να παίζω ανάμεσα σε κορυφαίους σολίστ απ' όλον τον κόσμο. 

Θ.Β.: Ποιους δασκάλους, αλλά και ποιες στιγμές ξεχωρίζετε μέσα στο χρόνο;
Γ.Γ.: Αυτόν που πάντα θα ξεχωρίζω μέσα μου, είναι ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος, τον οποίον θεωρώ ως τον πρώτο μεγάλο μου δάσκαλο. Πιθανόν αν δεν υπήρχε, να μην είχα ασχοληθεί και ποτέ επαγγελματικά με τη μουσική. Βέβαια, ό,τι έχω κάνει, το οφείλω και σε μεγάλο βαθμό στους γονείς μου καθώς χωρίς τη βοήθεια και τη συμπαράστασή τους, δύσκολα θα τα είχα καταφέρει. Σημαντική θέση έχει όμως και η θεία μου, η αδερφή της μητέρας μου, καθώς καθ' όλην τη διάρκεια τόσο των σπουδών μου όσο και της σταδιοδρομίας μου, υπήρξε πολύ μεγάλο στήριγμα.
Υπάρχουν διάφορες στιγμές που μου έρχονται στο μυαλό μου, άλλες καλές και άλλες λιγότερο ευχάριστες. Μια όμως από τις πολύ όμορφες, ήταν και η συναυλία-τελετή απονομής του Χρυσού Μεταλλίου στο Ωδείο Athenaeum το 2006, σε μια άκρως εορταστική και συγκινητική βραδιά, σε μια κατάμεστη αίθουσα από φίλους, συγγενείς και φίλους της κιθάρας. Με ιδιαίτερη συγκίνηση θα θυμάμαι από εκείνη τη βραδιά, τα θερμά λόγια του δασκάλου μου Ε. Ασημακόπουλου, για το πρόσωπό μου. Φυσικά όμως θα ξεχώριζα και τις υπόλοιπες βραβεύσεις μου, όπως και την πρόσφατη επιτυχία μου να ηχογραφήσω για την Ολλανδική τηλεόραση.

Θ.Β.: Είστε ικανοποιημένος από το επίπεδο μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα; Θα ήθελα να κάνετε συγκρίσεις με το εξωτερικό μιας και έχετε σπουδάσει -και συνεχίζετε- εντός και εκτός Ελλάδας…

Γ.Γ.: Κοιτάξτε, εγώ υπήρξα τυχερός καθώς φοίτησα δίπλα σε μεγάλους δασκάλους. Αλλά σίγουρα, το να υπάρχει μια πιο οργανωμένη μουσική εκπαίδευση π.χ. μια Μουσική Ακαδημία με μεταπτυχιακά, καλλιτεχνικά διπλώματα και διδακτορικά στο performance όπως υπάρχει και εκτός Ελλάδος, θα βοηθούσε το μαθητή, θα του έδινε κατεύθυνση και θα του προσέφερε σφαιρική μουσική γνώση. Ας ελπίσουμε ότι με το άνοιγμα των αγορών και με τη Συνθήκη της Μπολόνια, θα επιταχυνθεί η δημιουργία αυτού του θεσμού, είτε από Δημόσιο είτε από Ιδιωτικό φορέα. 

Θ.Β.: Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας με μουσικούς και συνθέτες, ποιες θεωρείτε σταθμούς;

Γ.Γ.: Σίγουρα η συνεργασία μου με το Νίκο Μαμαγκάκη ήταν αυτή που μου άνοιξε νέους μουσικούς ορίζοντες και με έβαλε σε έντονους επαγγελματικούς ρυθμούς, αλλά και η επαγγελματική μου συνεργασία τα τελευταία χρόνια με την Σέρβα κιθαρίστρια Sabrina Vlaskalic, υπήρξε ένας σημαντικός σταθμός για μένα. Κάναμε μάλιστα και την πρεμιέρα της ηχογράφησης από "Το ταξίδι", ενός από τα πέντε Soundtracks του συνθέτη και κιθαριστή, Κώστα Γρηγορέα.

Θ.Β.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας κιθαρίστες και μουσικοσυνθέτες; Ποιους θαυμάζετε; Ποιους θεωρείτε δασκάλους και μουσικούς σας πατέρες;

Γ.Γ.: Ίσως αγαπημένος μου κιθαριστής να είναι ο Julian Bream.  Από συνθέτες που έχουν γράψει για κιθάρα, μου αρέσει ιδιαίτερα ο Μ.Μ. Ponce, ο J. Rodrigo, ο Γ. Κουμεντάκης, ο Ν. Μαμαγκάκης. Από εκεί και πέρα, βέβαια είμαι μεγάλος fan της Sofia Gubaidulina (η οποία έχει γράψει δυστυχώς ελάχιστα για κλασική κιθάρα). Από μουσικούς πατέρες μη με ρωτάτε, είμαι Σεγκοβιακός... (γέλια)  

Θ.Β.: Έχετε συνθέσει δικά σας κομμάτια; Είναι στα άμεσα σχέδιά σας η κυκλοφορία κάποιου δίσκου;

Γ.Γ.: Έχω γράψει ένα μικρό κομμάτι για κιθάρα, το Dublin, αλλά δυστυχώς δεν ασχολούμαι σοβαρά με τη σύνθεση. Ίσως στο μέλλον ν' ασχοληθώ αλλά προς το παρόν οι υποχρεώσεις μου δε μου το επιτρέπουν. Ετοιμάζω και τον πρώτο μου δίσκο που ευελπιστώ να είναι έτοιμος μέσα στους επόμενους μήνες, με έργα Ελλήνων Συνθετών. Ανάμεσα στ’ άλλα, θα περιλαμβάνει και την πρεμιέρα του 2ου Κοντσέρτου για κιθάρα και κουαρτέτο εγχόρδων, του Θ. Αντωνίου, έργο γραμμένο ειδικά για μένα.

Θ.Β.: Τί σημαίνει μουσική για εσάς; Επηρεάζει καθοριστικά την ψυχή του ανθρώπου;

Γ.Γ.: Η μουσική για μένα είναι ήχος, είναι γνώση, είναι συναίσθημα. Ασφαλώς και η επίδρασή της, είναι καθοριστική τόσο για την ψυχή όσο βέβαια και για το μυαλό ενός ανθρώπου. 

Θ.Β.: Τί θαυμάζετε σ’ έναν καλλιτέχνη και τί είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο;

Γ.Γ.: Σ' έναν καλλιτέχνη θαυμάζω περισσότερο τη δουλειά του, αυτό μ' ενδιαφέρει, αυτό κρίνω. Από την άλλη βέβαια, μ' ενοχλεί η αλαζονεία. Δεν μπορώ να την αποδεχτώ, δημιουργώ προβλήματα... (γέλια) 

Θ.Β.: Ποια είναι τα άμεσα επαγγελματικά – καλλιτεχνικά σχέδιά σας;

Γ.Γ.: Τους επόμενους δυο μήνες έχω διάφορα ρεσιτάλ εδώ στην Ολλανδία και στην Κύπρο. Παράλληλα βέβαια δουλεύω και σε δύο ενδιαφέροντα προγράμματα με το Βούλγαρο συνθέτη Peter Kerkelov, σε πέντε τραγούδια του για κιθάρα και φωνή, με την Oλλανδέζα mezzo-soprano Veronique van der Meijden και σε μια συνεργασία με την Ιταλίδα χορεύτρια Gia van den Akker, πάνω σε δύο πρελούδια του Villa Lobos για το 9ο Διεθνές Forum Ευρυθμίας, στο Witten της Γερμανίας στις 19 Μαίου. Αυτήν την περίοδο επίσης ετοιμάζουμε και μια ταινία μικρού μήκους - self pοrtrait με τον ταλαντούχου σκηνοθέτη Χάρη Ντώνια, και κείμενα της βραβευμένης συγγραφέως, Μαρίας Μυλωνάκη, με θέμα τη μουσική μου σταδιοδρομία. 

Θ.Β.: Ζείτε και σπουδάζετε στη Χάγη της Ολλανδίας. Σκέφτεστε λόγω και της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας, να εργαστείτε και να μείνετε μόνιμα στο εξωτερικό;

Γ.Γ.: Αυτό δεν το γνωρίζω. Αυτό όμως που γνωρίζω πολύ καλά, είναι ότι θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια.

Θ.Β.: Πώς νιώθετε για όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;  

Γ.Γ.: Είμαι βαθειά πληγωμένος και θυμωμένος.

Θ.Β.: Ποιο είναι το μεγάλο σας όνειρο κύριε Γιαγουρτά;

Γ.Γ.: Να είμαι ελεύθερος.

  

Για τον Γιάννη Γιαγουρτά, έχουν πει:

«Πέρα από τα σπουδαία τεχνικά και ερμηνευτικά προσόντα που διαθέτει, τα οποία τα έχει κατακτήσει με εξαιρετική δουλειά και αυταπάρνηση, ο Γιάννης Γιαγουρτάς έχει ήθος. Ήθος που συνοδεύει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες. Είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα κάνει μια λαμπρή σταδιοδρομία στη μουσική».  

Ευάγγελος Ασημακόπουλος

«Ένας ευαίσθητος και θαυμάσιος ερμηνευτής». 

Sir Richard Rodney Bennett

Η "Χοντρομπαλού" με το Θανάση Γκαϊφύλλια...

Ακούμε τον τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια, να ερμηνεύει τη "Χοντρομπαλού", των Νίκου Γκάτσου & Σταύρου Ξαρχάκου. Από το μουσικό αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο (1911-1992), που έγινε το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012, στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης Νομού Ροδόπης στην Κομοτηνή. Τη "Χοντρομπαλού" πρωτοερμήνευσε το 1991 ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης με την ηθοποιό Δέσπω Διαμαντίδου.

http://www.youtube.com/watch?v=gn2fKGYwHmE

Γιάννης Αγγελάκας: Ο ποιητής του ελληνικού ροκ και η Alltogethernow

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι δημιουργοί και καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού αναλαμβάνουν οι ίδιοι όχι μόνο την παραγωγή, αλλά και τη διανομή των δισκογραφικών εργασιών τους. Έχοντας την πολύτιμη βοήθεια του διαδικτύου και απογοητευμένοι από το δισκογραφικό σύστημα που έτσι κι αλλιώς πνέει τα λοίσθια, οι περισσότεροι έχουν πάρει τα πράγματα στα χέρια τους, πληρώνοντας το δυσβάσταχτο κόστος. Έχουν κερδίσει όμως απόλυτη ελευθερία και αυτό είναι που αξίζει.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη «Λυχνία», η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος με το «Cantini», ο Γιώργος Μητρόπουλος και η Δανάη Παναγιωτοπούλου με τη «Yafka Records», ο Δημήτρης Ζερβουδάκης με το «Κύμα», ο Γιώργος Καζαντζής με το «Polytropon», ο Στάθης Δρογώσης με την «Antelma Music», ο Νίκος Ξύδης με την «Παράγκα» και αρκετοί άλλοι που ξεχνάω. 

Πρωτοπόρος βέβαια σ’ αυτό ήταν ο τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο οποίος από το 1991 κυκλοφορούσε -από την επαρχία μάλιστα!- τους δίσκους του με την ετικέτα «Δίσκοι Κύτταρο Κομοτηνής». Είχε αναλάβει μάλιστα ο ίδιος και τη διανομή σε μια εποχή που οι δισκογραφικές εταιρείες ήταν ακόμα παντοδύναμες. Με τηλεφωνικές παραγγελίες και μέσω ΕΛΤΑ, έφταναν τα τραγούδια του στα πιο απίθανα σημεία του κόσμου!
Το δρόμο αυτό (κατά κάποιο τρόπο) ακολουθεί και ο Γιάννης Αγγελάκας.

Ο σημαντικός ποιητής, μουσικός και τραγουδιστής, ίδρυσε το 2004 τη δισκογραφική εταιρεία «Alltogethernow», μια εταιρεία που δημιουργήθηκε για να προστατέψει το έργο του και το εσωτερικό του περιβάλλον, όπως έχει πει και ο ίδιος. Όχι μόνο το δικό του βέβαια, αλλά και των σπουδαίων συναδέλφων του, φίλων και συνεργατών: Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης), Ψαρογιώργης (Γιώργος Ξυλούρης), Νίκος Βελιώτης, Ντίνος Σαδίκης, κ.ά. 

Απ’ αυτήν την εταιρεία, έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικές καινούργιες παραγωγές, αλλά επανακυκλοφορούν και ορισμένοι παλιότεροι δίσκοι. Επίσης, αυτήν την εποχή ετοιμάζεται και ο νέος προσωπικός δίσκος του Γιάννη Αγγελάκα, για τον οποίο δε µπορούµε να πούµε τώρα περισσότερα στοιχεία.

Εδώ και ένα χρόνο περίπου, η Alltogethernow του Γιάννη Αγγελάκα, βαδίζει το δικό της  δύσκολο δρόμο. Αυτό σημαίνει πως έχει αναλάβει η ίδια όχι μόνο την έκδοση, αλλά και τη διανομή της δισκογραφίας της!

Οι δίσκοι, νέοι και παλιότεροι, αλλά και κάποιες διανομές, είναι διαθέσιμοι για πώληση (χονδρική, λιανική, αλλά και σε «Download» μορφή) από το site www.alltogethernow.gr

Γράφει ο Γιάννης Αγγελάκας στην εισαγωγική σελίδα του site:

Τώρα που πέφτει πάνω μας άλλη μια άγρια μπόρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα
Κι αν φλέγεται γύρω μας του τίποτα η χώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα
Τώρα που όλοι συμφωνούν πως είν' κακιά η ώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα
Κι ώσπου να συναντήσουμε της δίψας μας τα δώρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα

Μας κυνηγούν οι φύλακες
με μια άσπρη νεκροφόρα
Μα όταν κοντεύουν να μας βρουν
παίρνουμε κι άλλη φόρα
Χαρούμενοι ανεβαίνουμε τη γελαστή ανηφόρα


Γεια σας παιδιά…

Η Alltogethernow µε αυτό το site µπαίνει σε µια νέα εποχή απόλυτης πλέον ανεξαρτησίας. Σε πείσµα των καιρών ανανεώνεται, εξελίσσεται και απλώνεται αναλαµβάνοντας µόνη της και την διανοµή των έργων της, µακριά από δισκογραφικές εταιρίες και κεντρικά δίκτυα διανοµής. Ερχόµαστε έτσι σε απευθείας επαφή µε τους ακροατές µας και τους φίλους µας ανοίγοντας ένα καινούργιο κανάλι επικοινωνίας όπου η χαρά της δηµιουργίας και η ευχαρίστηση της ακρόασης θα συµβαίνουν µε φυσικότητα και αλληλοσεβασµό. Έχουµε ακόµα πολλά γοητευτικά δύσβατα µονοπάτια να περπατήσουµε. Ας το κάνουµε Alltogethernow.

Καλή µας επιτυχία!!!

∆ισκογραφία  Alltogethernow

1.   «Ο Χαµένος τα παίρνει όλα» Γιάννης Αγγελάκας [Νέα έκδοση, διπλό enhanced digipack cd, ATNCD 001]
2.  «Εν Πλώ» Εν Πλώ [ enhanced digipack cd , LP + 7” , ATNCD 002 , ATNLP001]
3. «Οι Ανάσες των Λύκων» Γ. Αγγελάκας / Ν. Βελιώτης [enhanced digipack cd, EMI]
4. «Από ‘δω και πάνω» Γ. Αγγελάκας & οι Επισκέπτες [enhanced digipack cd, EMI, µη διαθέσιµο]
5. «Πότε θα φτάσουµε εδώ» Γ. Αγγελάκας / Ν. Βελιώτης [enhanced digipack cd , EMI, µη διαθέσιµο]
6. «Suck my best of» Lost Bodies [enhanced cd]
7. «Να’ χεν η θάλασσα βουνά» Ψαραντώνης [digipack cd, EMI]
8. «Ψυχή Βαθιά» Γιάννης Αγγελάκας [digipack cd, EMI]
9. «∆υγµατωλώγειο» Συλλογή [Download only]
10. «Εν Πλώ» Εν Πλώ [LP + 7”], ATNLP001

∆ιανοµές (περιορισµένα αντίτυπα)

1.    «Μολυβένιες Ιστορίες» Ντίνος Σαδίκης [ LP , Μύλος]
2.    «Εσωτερικότητα στο άγριο έξω» Σάρκα [LP , Elfish]
3.    «Live in Melbourne» Xylouris Ensemble [cd]

Αναµένονται

1.    «Οσο κι αν δέρνει ο άνεµος» Ψαρογιώργης, Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης, Γιάγκος Χαιρέτης [cd]
2.    «Οι Ανάσες των Λύκων» Γ. Αγγελάκας / Ν. Βελιώτης [enhanced digipack cd, νέα αναβαθµισµένη έκδοση Alltogethernow]
3.    «Από ‘δω και πάνω» Γ. Αγγελάκας & οι Επισκέπτες [enhanced digipack cd, νέα αναβαθµισµένη έκδοση Alltogethernow]

Για περισσότερα στοιχεία, αλλά και ηχητικά δείγµατα, επισκεφθείτε το site:  www.alltogethernow.gr

Συνέντευξη Σταμάτη Κραουνάκη στο Θεοδόση Βαφειάδη

"Η αλήθεια και η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος, με κάθε κόστος"

Σταμάτης Κραουνάκης. Μουσικοσυνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, παραγωγός και συγγραφέας (Ο κόκκινος κουβάς – Κάκτος, Τα λόγια που χωρέσανε – Ιανός ο Μελωδός, Μόνο για χρήστες – Καστανιώτης). Ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης, ένας ανήσυχος δημιουργός, που με την έντονη παρουσία του σφράγισε ανεξίτηλα την ελληνική μουσική και το θέατρο. 

«Χτυπάμε καταρχήν άμεσα το δικομματισμό και μετά βλέπουμε!», λέει προς το τέλος της σύντομης συνέντευξης. Το ίδιο έλεγε και στις συναυλίες του. Ελπίζουμε ο Έλληνας αυτή τη φορά ν’ ακούσει και τον Κραουνάκη!

Αγαπητέ Σταμάτη, τους τελευταίους μήνες έκανες πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις εκτός Αθηνών. Τί αποκόμισες, τί κέρδισες, τί σου έμεινε από αυτές τις παραστάσεις;
Ήταν ένα σπουδαίο ταξίδι, το έκανα από ένστικτο, όπως πάντα. Με περίμενε η ανοιχτή αγκαλιά μιας Ελλάδας που είναι ζωντανή κι ερωτεύεται, που δε μασάει και που θα ξεσκίσει τους υπεύθυνους. Μεγάλη δόνηση, θα επιστρέψω τη χαρά με καινούργια τραγούδια! Μεγάλη χαρά φίλε!

Πώς βλέπεις το κοινό της επαρχίας; Σε τί διαφέρει από το κοινό της Αθήνας;
Το κοινό είναι παντού ένα, αρκεί να το αγαπάς και να του είσαι διαθέσιμος. Δε σου κρύβω ότι φοβόμουν λιγάκι γιατί το σόου ήταν αρκετά «προχωρημένο» και το έβλεπαν για πρώτη φορά εκτός Αθήνας. Μπορώ να σου πω όμως, πως ήταν ακόμα πιο ανοιχτοί και αθώοι από τους Αθηναίους που έχουν γίνει λιγάκι κάπως… η αλήθεια είναι ότι οι Αθηναίοι με βλέπουν συνεχώς, ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα μ’ έβλεπε ίσως για πρώτη φορά από κοντά… Με τίμησαν πάντως οι πατριώτες μου και τους ευχαριστώ. Τους το χρωστάω!

Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκες στη σκηνή με τη σπουδαία Ξανθίππη Καραθανάση. Πώς έζησες αυτήν την εμπειρία; Θα συνεργαστείτε στο άμεσο μέλλον;
Η Ξανθίππη είναι Θεά, διαμάντι, θησαυρός. Μου ξύπνησε την αγάπη για κάτι καινούργιο. Ναι, φυσικά και θα της γράψω, μπαίνει με άλφα κεφαλαίο στο πάνθεόν μου.

Ποιο χαρακτηριστικό θαυμάζεις σ’ έναν καλλιτέχνη και τί είναι αυτό που σε απωθεί;
Θαυμάζω το δόσιμο! Με απωθεί ο εγωισμός και η τσιγκουνιά…

Νιώθεις ευτυχισμένος; Τί είναι ευτυχία για σένα;
Αυτό που ζω είναι ευτυχία. Υψηλό αγώνισμα.

Έχεις βρει αποκούμπι στη θρησκεία; Ποια είναι η σχέση σου με το Θείο;
Η θρησκεία δεν είναι αποκούμπι, είναι τρόπος ζωής. Ο Θεός μου, είναι ο άξονάς μου, τον έχω καταπιεί, με οδηγεί και με κρίνει.

Για τους περισσότερους ανθρώπους όπως ξέρεις, ο μόνος Θεός είναι το χρήμα. Τί ρόλο είχε παίξει το χρήμα στη δική σου ζωή και στις σχέσεις σου με τους συνανθρώπους σου;
Δεν το κυνήγησα και πάντα ερχόταν όσο και όπως έπρεπε.

Τί θα έλεγες σ’ ένα νέο άνθρωπο που ανησυχεί, που αγωνιά για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Υπάρχει δρόμος ελπίδας; Να δώσουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας;
Θα του έλεγα να πολεμήσει για τη ζωή του, για την πίστη του και να είναι πάντα ερωτευμένος με τη ζωή που είναι για όλους το ίδιο ζυγισμένη. Η αλήθεια και η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος, με κάθε κόστος.

Ποια πιστεύεις πως  πρέπει να είναι η θέση των καλλιτεχνών, αλλά και όλων μας, αυτήν την περίοδο; Τί στάση πρέπει να κρατήσουμε για να μην καταρρεύσουν – καταστραφούν όλα;
Χτυπάμε καταρχήν άμεσα το δικομματισμό και μετά βλέπουμε!

Οι επόμενοι καλλιτεχνικοί σου στόχοι; Όνειρα κάνεις;
Η επιβίωση της ομάδας «Σπείρα – Σπείρα» με κάθε τρόπο. Όνειρα; Άπειρα!
Ευχαριστώ πολύ την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, την Ξάνθη… όλη τη Θράκη!!!

Εμείς ευχαριστούμε. Να είσαι πάντα καλά και καλή αντάμωση.

http://www.kraounakis.gr/

http://www.speira-speira.gr/

http://speira-speira.blogspot.com/

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Παρωτίδης - www.alexandrosimagery.gr

http://www.kraounakis.gr/

http://www.speira-speira.gr/

http://speira-speira.blogspot.com/

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Παρωτίδης - www.alexandrosimagery.gr  

Παρακάτω, η πρώτη σύντομη συνέντευξη που κάναμε με τον αγαπημένο καλλιτέχνη: http://theovaf.blogspot.com/2012/02/55.html